it ensues

ex-sisto or existo, stĭti, stĭtum, 3, v. n. ( act. August. Civ. D. 14, 13), to step out or forth, to come forth, emerge, appear (very freq. and class.).

Prop.

In gen.:

e latebris,

Liv. 25, 21, 3:

ab inferis,

Cic. Verr. 2, 1, 37, § 94; Liv. 39, 37, 3:

anguem ab ara exstitisse,

Cic. Div. 2, 80 fin.; cf.: vocem ab aede Junonis ex arce exstitisse (shortly before: voces ex occulto missae; and:

exaudita vox est a luco Vestae),

id. ib. 1, 45, 101:

est bos cervi figura, cujus a media fronte inter aures unum cornu exsistit excelsius,

Caes. B. G. 6, 26, 1:

submersus equus voraginibus non exstitit,

Cic. Div. 1, 33, 73; cf. id. Verr. 2, 4, 48, § 107:

nympha gurgite medio,

Ov. M. 5, 413:

hoc vero occultum, intestinum ac domesticum malum, non modo non exsistit, verum, etc.,

does not come to light, Cic. Verr. 2, 1, 15, § 39.—

In partic., with the accessory notion of originating, to spring, proceed, arise, become:

vermes de stercore,

Lucr. 2, 871:

quae a bruma sata sunt, quadragesimo die vix exsistunt,

Varr. R. R. 1, 34, 1:

ut si qui dentes et pubertatem natura dicat exsistere, ipsum autem hominem, cui ea exsistant, non constare natura, non intelligat, etc.,

Cic. N. D. 2, 33 fin.:

ex hac nimia licentia ait ille, ut ex stirpe quadam, exsistere et quasi nasci tyrannum,

id. Rep. 1, 44; id. Off. 2, 23, 80; cf.:

ex luxuria exsistat avaritia necesse est,

id. Rosc. Am. 27, 75;

ut exsistat ex rege dominus, ex optimatibus factio, ex populo turba et confusio,

id. Rep. 1, 45:

ut plerumque in calamitate ex amicis inimici exsistunt,

Caes. B. C. 3, 104, 1;

for which: videtisne igitur, ut de rege dominus exstiterit? etc.,

Cic. Rep. 2, 26:

ex quo exsistit id civitatis genus,

id. ib. 3, 14:

hujus ex uberrimis sermonibus exstiterunt doctissimi viri,

id. Brut. 8, 31; cf. id. Or. 3, 12:

ex qua (disserendi ratione) summa utilitas exsistit,

id. Tusc. 5, 25, 72:

sermo admirantium, unde hoc philosophandi nobis subito studium exstitisset,

id. N. D. 1, 3, 6:

exsistit hoc loco quaestio subdifficilis,

id. Lael. 19, 67:

magna inter eos exsistit controversia,

Caes. B. G. 5, 28, 2:

poëtam bonum neminem sine inflammatione animorum exsistere posse,

Cic. de Or. 2, 46 fin.: exsistit illud, ut, etc., it ensues, follows, that, etc., id. Fin. 5, 23, 67; cf.:

ex quo exsistet, ut de nihilo quippiam fiat,

id. Fat. 9, 18.

Transf., to be visible or manifest in any manner, to exist, to be:

ut in corporibus magnae dissimilitudines sunt, sic in animis exsistunt majores etiam varietates,

Cic. Off. 1, 30, 107:

idque in maximis ingeniis exstitit maxime et apparet facillime,

id. Tusc. 1, 15, 33:

si exstitisset in rege fides,

id. Rab. Post. 1, 1:

cujus magnae exstiterunt res bellicae,

id. Rep. 2, 17:

illa pars animi, in qua irarum exsistit ardor,

id. Div. 1, 29, 61:

si quando aliquod officium exstitit amici in periculis adeundis,

id. Lael. 7, 24 et saep.:

neque ullum ingenium tantum exstitisse dicebat, ut, etc.,

Cic. Rep. 2, 1; cf.:

talem vero exsistere eloquentiam, qualis fuit in Crasso, etc.,

id. de Or. 2, 2, 6;

nisi Ilias illa exstitisset,

id. Arch. 10, 24:

cujus ego dignitatis ab adolescentia fautor, in praetura autem et in consulatu adjutor etiam exstitissem,

id. Fam. 1, 9, 11; cf.:

his de causis ego huic causae patronus exstiti,

id. Rosc. Am. 2, 5:

timeo, ne in eum exsistam crudelior,

id. Att. 10, 11, 3:

sic insulsi exstiterunt, ut, etc.,

id. de Or. 2, 54, 217.